Donderdag/vrijdag 14 en 15 juni – terugvlucht

Terwijl ik dit schrijf wachten we op de luchthaven van Memphis op het moment dat we kunnen instappen voor de aansluitende vlucht naar Schiphol. Die blijkt een vertaging van minimaal een half uur te hebben.
Donderdagochtend iets later opgestaan (8 uur) dan normaal (7 uur). We hebben immers geen haast. We ontbijten even in het hotel en treffen voor het eerst geen pannenkoekenmachine aan. Terug op de hotelkamer de wedstrijd Italië-Kroatië gekeken en om een uur of twaalf de huurauto teruggebarcht naar Hertz. De mijlstand is 6922, dat betekent dat we ongeveer 3600 mijl gereden hebben. De bus van Hertz brengt ons naar de luchthaven van Denver, waarvandaan we op tijd vertrekken naar Memphis.

Met een klein uur vertaging vertrekken we van Memphis naar Amsterdam. Comfortabele vlucht, goed te eten en te drinken gehad en om iets voor half een geland op Schiphol. De Prius stond er nog op P3. Om kwart over twee waren we thuis.

Iedereen weer bedankt voor het meekijken naar ons verslag. Hopelijk nog een keer!!

Woensdag 13 juni – laatste volledige dag

Deze woensdag gaan we eerst naar het Barr Lake Park hier in de buurt van Brighton. Daar staat Karin ineens oog in oog met een hinde, die zich gewillig liet fotograferen. Het is vandaag erg heet, dus nemen we ons voor om na het park de bergen in te gaan en wel naar het populaire stadje Golden. Onderwijl luisteren we naar de satellietradio, die we om ongeveer halftwee gedesillusioneerd afzetten. Eenmaal in de bergen blijkt de weg naar Golden te zijn afgezet wegens onderhoudswerkzaamheden. Enkele pogingen om er op andere manieren te komen (via ongeplaveide wegen) falen, maar leveren wel leuke plaatjes op van verlaten mijnen en een op een eenzaam zandweggetje achtergelaten truck, die doorzeefd blijkt te zijn met kogels. Bovendien zien we kleurrijke stadjes als Black Hawk en Central City.
In de namiddag besluiten we om in Denver nog één keer te genieten bij Texas de Brazil, wat we eerder ook in Salt Lake City hebben gedaan. Daarna naar het hotel, waar we vragen om op donderdag later te mogen uitchecken. Tijd om veel te doen is er dan niet meer (we vliegen om 15.30 uur) en zo kunnen we op ons gemak de bagage in orde maken.

Dinsdag 12 juni – van Boulder naar Brighton

Van het ene voorstadje van Denver naar het andere. Eerst gaan we naar de outlet mall in Loveland, vooral om nieuwe sportschoenen voor Karin te kopen, maar het worden uiteindelijk schoenen voor mij. Vervolgens naar het centrum van Denver, waar we slenteren over de 16th Street Mall. Aan het eind van de middag rijden we door volkswijken van Denver, naar Aurora, om ons nog één keer te vergrijpen aan all-you-can-eat Golden Corral. In de spits met de auto door een Amerikaanse wereldstad blijft leuk. Je kijkt je ogen uit en bent alert bij de ene sirene na de andere van ambulances en brandweer. Erg druk verkeer, maar toch vrij relaxt omdat men hier nu eenmaal veel gedisciplineerder rijdt dan in Europa.
Vroeg in de avond naar het hotel waar we de laatste twee nachten van onze vakantie zullen verblijven, te Brighton, iets ten noordoosten van Denver en niet ver van de luchthaven. Het is warm, later op de dag wordt het bewolkt maar er valt geen neerslag. De hele dag worden we geconfronteerd met een lichte mist van de bosbranden waar ik gisteren over schreef.

Maandag 11 juni – Cheyenne, WY

We hebben deze laatste dagen van onze boeiende rondreis nog tijd om Cheyenne in Wyoming te bezoeken. We blijven daartoe nog een tweede nacht in het hotel te Boulder; van daar is het ongeveer anderhalf uur rijden. Cheyenne heeft een voor Amerikaanse begrippen uitgebreide historische binnenstad. Het is schoon maar het maakt op mij een rommelige indruk. Ze laten ook alles staan van vroeger; in Rotterdam hebben ze dat altijd anders gedaan. In een park staat de “Big Boy” tentoongesteld, een uit een serie van de grootste stoomlocomotieven ooit gebouwd. karin wil beslist een foto van deze geweldige machine met haar big boy ernaast. We bezoeken een museum met oude rijtuigen, dat is leuk en interessant. Er wordt ook aandacht besteed aan de jaarlijkse Frontier Days.
In de namiddag rijden we terug richting Boulder. Er steekt onderweg een mist op, die veroorzaakt blijkt door een stevige natuurbrand in de bergen ten westen van de vlakte waar we doorheen rijden. In het Welkoms-centrum van Colorado langs de freeway (Cheyenne ligt immers in Wyoming) weet men te melden, dat de brand zaterdagochtend al begonnen is, maar door de harde wind zich uitbreidt.
Hoe mooi kan Nederland zijn! Een half uur van Boulder, hoog in de bergen, ligt het plaatsje Nederland. Daar willen we natuurlijk nog even heen vóór het eten. Het blijkt een bloeiende wintersportplaats te zijn. Uiteraard mogen enkele kiekjes hiervan niet ontbreken.
Daarna rechtstreeks naar Boulder-centrum; naast alle chocolate- en spaghetti-factories in de VS, bestaat er ook een Cheesecake Factory, een restaurant met een hééél uitgebreide menukaart in een prachtig gebouw met dito inrichting. Het blijkt een uitstekende dinner-gelegenheid. Vanwege de overdreven porties wagen wij ons zelden aan nagerechten in dit land, maar in een restaurant dat beroemd is vanwege zijn goede en enorme keuze aan cheesecakes (ik zeg toch veel liever “kwarktaart”!), waag ik me dan toch aan een exemplaar met blueberries en witte chocola. Het blijkt een giga-punt met een belachelijke hoeveelheid slagroom. Karin is verstandiger: zij neemt een bowl met verse aardbeien zonder iets erop. De aardbeien blijken drie keer zo groot als bij ons. Dat ligt aan het klimaat hier. Het zijn er veel, maar ze zijn erg lekker. Ze gaan niet allemaal op. De kwarktaart wel met moeite, maar de berg slagroom laat ik liggen. Behalve de te grote hoeveelheden een aanbeveler, dit restaurant!

Zondag 10 juni – van Steamboat Springs naar Boulder

Steamboat Springs dankt zijn naam aan het geluid dat de warmwaterbronnen maken, leerde ik van Karin toen ik zei dat ik me niet kon voorstellen dat over die kleine riviertjes ooit stoomboten hadden gevaren. Eén van die bronnen hebben we vanmorgen bezocht (eerste foto). Niet dat ik de lezers daar steeds mee wil lastigvallen, maar het weer is wederom goddelijk. We hebben tijdens onze reis trouwens nog geen druppel regen gezien.
Na de hotspring gaan we dwars door en over de Rocky Mountains naar onze volgende bestemming. We stoppen even in Kremmling, waar ik ook een paar biertjes koop. De eerder gekochte Budweisers gingen me vervelen, want net water. Vervolgens naar het Rocky Mountains National Park, het laatste NP tijdens onze vakantie. De schitterende (letterlijk) beekjes en riviertjes, de wilde bloemen, de toendra’s, de besneeuwde toppen….. We slingeren rustig aan naar ongekende hoogten, waar het niet te harden is zo koud en zo veel wind. Het is super indrukwekkend, vooral dat hardblauwe Lake Irene, hoog in de bergen.
Om een uur of 18 in het hotel, daarna gelijk naar het centrum van Boulder. Het geeft ons het gevoel eindelijk weer in de bewoonde wereld te zijn. Het bruist hier echt!
Gegeten hebben we – en weer goed – bij Restaurant 4589 aan Broadway Street, schuin tegenover het hotel.

Zaterdag 9 juni – van Craigs naar Steamboat Springs

Zaterdag, na zo’n drukke vrijdag, is ook voor de reizigers een beetje weekend. We hebben met opzet niets op het programma en slechts een klein stukje rijden. Eerst uitgebreid ontbijten (er zijn hier nauwelijks alternatieven) en dan op weg, verder naar het oosten, naar de plaats met de kleurrijke naam Steamboat Springs. Karin heeft ontdekt, dat op een van de honderden kanalen van de satellietradio die we in de auto hebben van Sirius XM, de wedstrijd Denemarken-Nederland live wordt verslagen. de stand wordt weergegeven op het display. Een teleurstellend begin van de dag; wij wisten hier om kwart voor twaalf ’s morgens de definitieve, teleurstellende uitslag al. Hadden we het jullie maar laten weten, dan hadden jullie ’s avonds niet meer hoeven te kijken, hehe…
Karin had nog speciaal een oranje-achtig shirt aangetrokken. Het mocht niet baten, of werkte misschien zelfs averechts. Ik whatsapp “klootzakken” naar collega Dick en hij meldt terug dat ik gelijk heb.

Kijk, zo ziet dat er uit op de satellietradio…

Na aankomst in Steamboat Springs – het is inmiddels weer warm, zonnig en flink waaierig – bezoeken we eerst de mooie botanische tuin. Daarna – op advies van de mevrouw van de plaatselijke VVV – de geweldige Fishcreek waterval en vervolgens het Rotary park aan de Yampa River. Toen, om een uur of 16 (we wisten inmiddels dat Duitsland wél gedaan had wat van ze verwacht werd) naar het hotel. Ingecheckt en even bijgekomen. Vroeg in de avond naar het centrum van het stadje. Het stelde veel minder voor dan we gedacht hadden, ook wat dinner-mogelijkheden betreft. Bovendien was het beslist niet fotogeniek, mede gezien de onmogelijke stand van de zon. Daarom terug naar het hotel, om in het bekroonde restaurant Rex’s Grill een perfecte hamburger te eten. Aan het tafeltje naast ons valt een Ier op met een groen Ireland-shirt aan. Verder geen enkel teken van belangstelling voor het EK hier. Gelukkig maar eigenlijk.

Vrijdag 8 juni – van Rock Springs naar Craigs

Vrijdag was een warme dag met harde wind. Dat gaf mooie structuren in de vriendelijke sluierbewolking (niets zo saai op een foto als een volledig onbewolkte lucht).
Ontbijt in het hotel, daarna een mijl of tien teruggereden naar de stad Green River, om van daar uit aan de westelijke kant af te zakken langs Flaming Gorge, waardoor de imposante rivier Green River zich een kronkelende weg baant. Pas helemaal aan het einde van de Gorge en eenmaal weer terug van Wyoming in Utah, wordt de begroeiing echt groen en de rivier goed zichtbaar. De Flaming Gorge Dam is kolossaal, maar valt tegen als je eenmaal de Hoover Dam gezien hebt. De uitzichten van de brug zijn indrukwekkend.
Het is inmiddels 14 uur en als we opschieten kunnen we op onze weg naar Craig nog het Dinosaur National Monument aandoen. Men vond daar eens massa’s fossielen en beenderen van dinosaurussen in een berg en plaatste daar een expositiegebouw overheen om e.e.a. goed te conserveren. Erg mooi om een keer te zien en leuk om zowaar een heus dinosaurusbot te mogen aanraken!
Vervolgens – het is inmiddels 17 uur – naar Craig. Volgens de GPS is dat nog ruim twee uur rijden. Het blijkt één lange highway door de woestijn te zijn. Halverwege zien we plots op de snelweg een jong hert voor ons opdoemen. We kunnen gelukkig op tijd afremmen. Pas vlakbij het dier aangekomen krijgt het in de gaten dat het maar beter de benen kan nemen naar veiliger gebied.
In Craig, Colorado aangekomen even nieuw drinkwater en iets te knabbelen voor onderweg gekocht en ingecheckt in het hotel. Daar lekker gegeten. Italiaans buffet met een paar biertjes voor mij (errug lekker: Fat Tire Amber Ale, een op Belgische leest in Colorado gebrouwen zwaar bier).

Donderdag 7 juni – van Logan naar Rock Springs

Een prachtige dag, donderdag, niet alleen wat weer betreft (zonnig, niet té warm), maar vooral ook de prachtige natuur. Veel water en groen vandaag. Zoals gezegd reden we de route naar Bear Lake. Het bleek niet precies de weg die Karin elf jaar geleden zo mooi vond, maar hij mocht er zijn! Kolkende rivier de Logan, bronnen, een bergmeer vlak bij de restanten van de sneeuw van afgelopen winter, waar het zo stil was, dat het er zeer aangenaam even uitrusten was in de auto met de raampjes open (al kregen we wel vaak bezoek van erg grote bijen en hommels) en ten slotte het prachtige Bear Lake.
Daarna doorgereden naar het volgende hotel, in Rock Springs (Wyoming), van waar we vrijdag het nabij gekegen natuurgebied Flaming Gorge gaan bezoeken.

Wat de vraag over het rode insect van een paar dagen geleden betreft, was het Yvonne die de traditie in stand hield om het antwoord te mailen, dank je wel Yvonne en leuk dat je mailde. Het is de Hadera Haematoloma. De vleugeltjes op de foto in de link zijn zwarter en beter ontwikkeld dan van “de onze”, maar dat wordt in de link verklaard. Het wemelt er overigens van hier.

Wij gaan ontbijten. Voor de lezers een prettig weekend en veel plezier met de voetbalwedstrijd zaterdag!

Woensdag 6 juni – van American Fork naar Logan

Logan, in het noordwesten van Utah, is mooi met haar Mormonentempel en -tabernakel en met de scenic byway naar Bear Lake, weet Karin zich te herinneren van elf jaar geleden. Daar moesten we dus naartoe. Het weer is gelukkig opgeknapt. Nog wel koel, maar wel zonnig en veel minder wind. De route gaat noordelijk, via Salt Lake City. We doen het Antelope Island aan, dat in het Grote Zoutmeer ligt en tegenwoordig met een smalle “causeway” is verbonden met het vaste land. Ik hoop daar mooie plaatjes van hagelwitte zoutvlakten te kunnen maken, maar dat valt tegen. Daar waar je ze enigszins kunt zien, mag je je auto niet stil zetten. Het eiland is wel prachtig en een oase van rust. Er is één ranch gevestigd, al sinds 18-zoveel, die nu museum is. We nemen ruim de tijd voor het eiland en de ranch en rijden ’s middags door naar Logan. Een uurtje in het hotel gebleven tot etenstijd en daarna naar de lokale vestiging van Sizzler, weer zo’n grote eet-keten, en daarna even tijdens zonsondergang de benen gestrekt in het centrum van Logan. De scenic byway bewaren we voor donderdag.

Dinsdag 5 juni – Salt Lake City en brrrrr…

Dinsdagochtend eerst naar de Bridal Veil Falls gereden, vlakbij American Fork. Behalve de harde wind is het dan nog aangenaam weer. Was het maandag nog heet met – volgens de lokale meteo – recordtemperaturen (max. 99F), dinsdag in de loop van de ochtend begint het te stormen (60 mph; dat is toch windkracht 10) en komt er een koufront over, dat zeer zeldzaam is voor de tijd van het jaar. De temperatuur zakt in de loop van de dag naar 50F. Dat is wel heel wat anders dan de laatste dagen. Over “laatste dagen” gesproken: we rijden naar Salt Lake City – het centrum van de kerk van de Heiligen der Laatste Dagen – en dan is het inmiddels onaangenaam koud. Overigens geen druppel regen, slecht voor de bosbranden die inmiddels op verschillende plekken in Utah en Colorado woeden. We bezoeken natuurlijk Temple Square en gaan, mede door het weer, graag verschillende gebouwen in, waar mormoonse zusters ons zeer gastvrij ontvangen en graag vertellen over hun religie.
Daarna het nieuwste winkelcentrum van SLC bezocht, op Trolley Square een omgetoverd oud station. Wat een trieste ervaring, nauwelijks publiek, een hoop lege winkels… Beter is het gesteld met het echte winkelhart van de stad, waar ook ons restaurant van die avond gevestigd was: we laten ons verwennen in Texas de Brazil Churrascaria. Vervolgens naar het hotel in American Fork, waar we gaan hopen op beter weer.

Al zijn de meeste foto’s van in de blog van mij, niet alleen de foto’s waar ik op sta zijn door Karin gemaakt. De kleine Lumix LX5 waar zij mee fotografeert op stand automatisch presteert indrukwekkend. Ook dat enge rode insect komt van haar. Wie weet van voor een beest dat is? In werkelijkheid overigens niet groter dan een mier.